Tag: 41

Zaterdagochtend heel vroeg melden we ons op Schiphol. Om 5 uur ontbijten we met koffie en een croissantje. We vliegen om 7.00 uur naar Dubrovnik. We stappen in onze huurauto’s en iedereen is in de veronderstelling dat we richting Dubrovnik center rijden. Pas bij de grensovergang met Montenegro begint iedereen door te krijgen dat niet Dubrovnik maar Montenegro de bestemming is. Na wat gemopper vervolgen we onze weg.
Aangekomen bij de kust van Montenegro beginnen we met een lunch in een lokale vreetschuur. Veel opscheppen voor weinig in een sfeerloze grote ruimte. Daarna naar Igalo naar ons Hotel. Een betonnen Oostblok achtig gebouw waar al jaren niets aan onderhoud is gedaan. In de middag gaan we in de regen flaneren over de boulevard. Gelukkig breekt aan het eind van de middag de zon door en kunnen we lekker borrelen en zwemmen in de Baai van Kotor.
Na een goed diner met veel vlees gaan we ons klaarmaken voor het nachtleven. Helaas moet Mel afhaken vanwege opspelende buikproblemen en misselijkheid. We komen terecht in een lokale kroeg waar de Montenegrijnse meezingers hoogtij vieren. De kroeg is afgeladen vol en iedereen gaat helemaal uit zijn dak. Vaal kan dit wel bekoren en besluit om net als de locals de barkruk te beklimmen om het uitzinnige publiek aan te sporen. Na drie pogingen (twee keer valt hij er vanaf) lukt het onze grote lachebek om het publiek te vermaken. Na genoeg drank gaat iedereen op zijn tijd zijn mandje in.
De volgende ochtend ontbijten we in de oh zo sfeervolle ontbijtzaal. Na het ontbijt de auto’s in om via een prachtige kustweg via de baai van Kotor een berg te beklimmen van 1000 meter hoog. Na deze bochtige weg met fraaie uitzichten bereiken we op het plateau, Nationaal park Lovcen, het beginpunt van onze eerste activiteit van de dag. We gaan mountainbiken. Echter zijn de Montenegrijnse MTB’s van een andere kwaliteit dan die wij gewend zijn. We beginnen de tocht met zijn 11en en eindigen de tocht met zijn vijven. Afbrekende zadelpennen en trappers, te kleine frames, remproblemen en schakelmechanisme problemen zorgen ervoor dat de tocht een afvalrace wordt.
Na deze beproeving worden we in Joegoslavische uniformen gestoken. We denken even terug aan de jaren negentig. We gaan paintballen en team geel neemt het op tegen de rest. Team geel moet steeds het onderspit delven al weigert Peet om zichzelf over te geven. Nadat ook de vlag door het groene team wordt veroverd staken we het geweld.
Op de terugweg vinden we zelfs een sfeervol restaurantje aan de zee. We genieten hier nog even van het heerlijke weer met pizza’s en bier. Terug in het Hotel nemen we nog even een afzakkertje in een kroeg aan de boulevard. De boulevard is zo goed als uitgestorven en de meesten houden het al redelijk vroeg voor gezien. Midden in de nacht begint de organisatie stress zijn tol te eisen bij Dan. Hij hangt de rest van de nacht boven de pot. Ja zelfs Danny de Graaf heeft zijn zwakkere momenten.
Op maandag vertrekken we vroeg en hebben nog tijd om in een Kroatisch stadje aan de kust een koffie te nuttigen. Iedereen geniet nog even van het sfeervolle haventje. Alleen Danny voelt zich nog steeds niet goed en loopt er verloren bij. Na een goede vlucht landen we maandagmiddag weer op Schiphol en zit mannendag 41 erop. Veel succes voor de mannen die mannendag 42 moeten regelen.
Cap, Dan en Tinus