Tag: Wieringerwerf

Het Verslag:

Dag mannen,
De opmaat naar mannendag nummer 9, een april dag, de eerste. De verhalen druppelen mondjesmaat binnen. Sommigen hebben extra stimulans nodig, sommigen zijn vlot van zichzelf, maar dat wisten we al van elkaar.

De voorbereidingen verlopen soepel. Dave en Mo gaan er eens een middagje voor zitten. De ideeën zijn er, nu de uitvoering nog. We gaan het water op en we gaan het water in. Ameland en Wad lopen? Gaat niet door, te vroeg uit de veren. Met z'n allen op een bootje moet het toch goed doen. Dan gaan we toch vissen! Authentieke schelpenbitter en een spel kaarten mee. En ´s middags huren we en zwembad. Banjeren, want dat doe je met mannen. Dat vroege is toch wel een goed idee. En busjes, liefst twee.

En dan bellen en langs rijden. Want de voorbereiding moet goed zijn. Dat is belangrijk bij een mannendag. Bovendien is dat de halve pret. De boot zit wel goed. Maar het zwembad vereist enige inspectie. Onder gezelschap van Marianne rijden we naar Bergen. Ziet er prima uit! Snel klaar en heerlijk naar een terrasje. Ja, de voorbereiding is belangrijk.

Eén april, 03.00 uur in de ochtend. Met een schok wakker, meteen weten dat het vandaag weer gaat gebeuren. Niet meer kunnen slapen.

Drie uur later komen de mannen één voor één bij elkaar in Castricum en Amsterdam. De busjes staan klaar en alleen de chauffeurs weten de weg. Op naar Wieringerwerf, daar komen de twee groepen bijeen, daar versmelt Castricum met Amsterdam, suburbia en de metropool. Het ontbijt wordt genuttigd uit de keuken waar vriendschappen werden hervonden. Het reisdoel wordt lullig verraden, hij slaat zichzelf voor de kop.

Ze stinken naar uien en het boert in hun krop, maar de mannen hebben de eerste uitdaging volbracht. Van der Valk ligt achter ons en de weg naar Den Oever is hervat. Daar huist het schip met de naam van een dame om ons de waddenzee te brengen. Het schip vinden blijkt nog een moeilijke opgave. Maar ginds ligt zij te wachten op de mannen die haar met voeten gaan betreden. De schele schipper heet ons welkom en het ruime sop wordt gekozen.

Tweeëndertig ogen en achtenveertig haken brengen ons slechts twee vissen, een krabbetje en een zonnebril. De schelpenbitter blijft voornamelijk onder de kurk, want ´s ochtends drinken we niet. Nu niet en nooit gedaan ook. De twee gelukkige vangers die de vis verder met geen vinger hebben beroerd krijgen het lepeltje als trofee en de eer van de tiende.

Ga maar weer naar de wal schipper. De zee zit erop. Een ferme hand schudt vaarwel. In de busjes vinden we proviand. Gesmeerde boterhammen en melk. Dave en Mo waren vroeg uit de veren. Waterprogramma twee vinden we in Bergen. In de bus wordt er lustig op los geraden, maar het wordt pas duidelijk aan het eind, op de parkeerplaats.

We zijn vroeg, maar mogen het bad al in. Na een verfrissende duik gaan we zweten. De sauna in. Naakt tot op een schamel handdoekje wordt verhaald van se


ks. Men gaat de ronde langs van verveelde geeuw tot rode oortjes. Het zijn toch altijd weer dezelfde.

De gasten zijn vertrokken, het bad is leeg. Zestien mannen nemen bezit van hun territorium. Er wordt gevolleybald en gepolode. Kramp schiet in de kuiten en Krimp kruipt nors in de hoek. Het blijkt zwaar genoeg om die lullige zwembandjes maar gewoon om te houden. Uitgeput aan het bittergarnituur en de eerste biertjes.

De busjes gaan hun voorlaatste weg. Op naar Amsterdam. De Westergasfabriek is de laatste stop voor het thuishonk. Er wordt gegeten en gedanst, geconverseerd en gelonkt. De vermoeidheid speelt parten, het duurt niet lang meer.

De handen worden weer geschud, men bedankt elkaar en de organisatie leiding. Men spreekt het verlangen uit de volgende keer weer allen aanwezig te zijn. Zoals het hoort.

Dag mannen